Gedichtenbundel " Waar de Strooien Hoed "

Waar de strooien hoed

ligt, staat anders

een bord vol eten 

warm, opgetast

niet te vet, met

hoogst verantwoorde voeding

Je  gezondheid

houd je in acht

Waar ligt de grens

Is er een alarmbel?

 

 

Haar bleke gezicht

dook op

op een foto, flets

meer wit dan zwart

Een weemoedige blik

In een en al afwachting

 
 

Oh,  grote sneeuwbal

Paarse klokjes

Hyacinten en

Lelietjes der dalen

In schoonheid, pracht

Weet je, vergeet je

Onkruid vergaat niet

Daar vlak bij de stam

groeien zachte mosjes

en dempen zo de val

 

 

Met gekromde rug
trap je de piepende trappers
tegen de schuine helling
in z’n een
ademtocht na ademtocht
Steeds verder,
verder, en weer
terug naar huis

 
 

De kikker keek

de prinses aan

en zat daar maar...

Hij wist niet wat

kussen was

 
 

De veelvraat at de

koeken vet in de mond

vermalend tot

walgelijke ballen.

Klevend tussen

tong en gehemelte

kreeg hij stekende

pijnscheuten

in  een ver wegstralende

sterrenhemel  van ivoor

Oneindige zwarte gaten

met  geboorde vergezichten

op melkwegen

en andere stelsels

  

 

Maïskorrels  zijn wij

zo klein uitgeteld

op een schaakbord

in vaste blokverdeling

tellend uit de hand

Vier vingers

en een duim

Breed

 

Witte cilinders

stonden opgestapeld

klaar, als stoere

bouwelementen

Schaduwen in het grijs

afgewisseld door platen

Keramisch, beige kleurig

En daartussen

de ongebakken klei

wachtend

op de verhardende

warmte

 

 

September 2007

Alweer een jaar

vol  betekenis

dat zo anders is

Je weet meer

dan je zeggen kan

En juist daarom

tuimelen gedachten

in het rond

als blaadjes op de grond

Je wilt ze niet verliezen

en pakt ze schrijvend op

toch zijn ze zo vervlogen

mensen,dieren, planten

komen tot wasdom

Straten worden geasfalteerd

Putten worden gegraven

Tegenstellingen en tegenslag

Maar besef

dat ieder jaar voor jou

een levensjaar is

vol beelden, geluiden en gelach

soms een hard gelag

waarin de liefde

altijd in harmonie

de boventoon voert

 

 

Het onderwijs

ineens zonder  Deijs

Wijs,

en veel  gegeven

Nu anders leven

Slaap, boot

Aap, noot

Iets met kinderen

zonder vader Cats

Het begin van

een realiteitssprookje

… en zij leven nog

lang en gelukkig

Stoppen werk Hans Deijs  juli 2010

 

 

Een harde schreeuw

Je wilde stoppen

maar reed door

Een opgetrokken

scherm, onzichtbaar

maar uiterst voelbaar

Spanning tot in de toppen

van je vezels

je viel stil en het water viel

met bakken uit de lucht

De polder kon het gebruiken

Voortdurend worden

grenzen bereikt

hartenpijn, wat zijn de mensen klein

Goede communicatie is

gebaseerd op de theorie

van zender en ontvanger

zo gemakkelijk, in wezen

een nummer en je bent verbonden

en je spreekt

soms op hoog niveau

ja, bijna hemels

dan schreeuw je het uit

met de stem van je gevoel

uitwisseling van gedachten

op onzichtbare golven

De afstand is het niet

maar het blijft soms

onoverkoombaar ver

zo’n stille weg door

lief en leed

verbonden

 

Zie je daar die vogel

op een tak in de appelboom

dertig appels, al die pitjes

zie je het nest niet ver daarnaast

vier vogeltjes uit hun ei

ontstaan uit een bevruchtte dooier

wonderlijk riep de zanger

en zette toen een keel op

 

 Als je zusje zestig wordt

pak je een bord

en eet je gewoon een ontbijtje

wat brood,  een eitje

tussen de middag

misschien een tomaat

sms, een  kaart

london is the place to be

burlende herten, ken je die

we hopen dat het droog is

en eten een broodje

uit een zakje

huisvlijt uit een pakje

schudden voor gebruik

De zon breekt door

de schemering valt in

samen op een kar

zing hertjes

zing

 

 

De zijstraat maakte een bocht

Struikgewas ontrok de man

aan het gezicht

Het stond hem

bij nader inzien niet aan

en hij verdween in het ochtendgloren

 

Morgenrood, uit volle borst

Ochtendbrood, thee en dorst

hard zingend op de fiets

een damesfiets

Twee apen keken toe

Twee beren, ik weet niet hoe

 

Vlooien sprongen rond

tussen de zoutkristallen

en zwarte korreltjes lagen

op het witte laken

Tot bloedens toe krabde hij zijn benen

Jeuk en nog eens jeuk

Mentholbalsem zou hem kunnen helpen

trouw nam hij zijn vitamines in …

proost

 

 Een zomer in 1970:

Droomeiland

Een lagune met wit droomzand

van Klaas Vaak

met een muts en blote voeten

op het strand

HET stond

op het koude zeil en

had geen zin om op te staan

Droomeiland

Een bruisende branding

Terugtrekkend water

Resten van hout en vis

De lucht van Ambre Solaire

in het kommetje van je hand

Goed inwrijven

dan zal je niet verbranden

 Droomeiland

Vier tenten in een rondje

Op een camping bij de zee

een vrijgevochten gevoel

en saamhorigheid

Uren lopen langs de scheermessen

Uit een grote kist kwamen

potten en pannen, kooktoestel

Droomeiland

Zongebruinde lichamen

Blauwe doosjes met Nivea

Zwemmen in een lichtende zee

Bijna iedereen deed mee

Ook als je geen zwembroek had

Zwarte palen stonden op wacht

op het hete zand

Droomeiland

Scheurend op een Puch

of was het een Tomos

aan de verkeerde kant van de weg

de auto week  voor je uit

Fluitend schrok je, waar zit de koppeling

Waarom zat ze niet achterop

Ruimte genoeg en zo dichtbij

 Droomeiland

Dichtgeritste tent

Volleyballen met elkaar

Wat deed ze daar

Spannende ontdekkingstocht

naar volwassenheid

Wat waren in godsnaam platjes

 

 

 Mijn moeder

Als je met je etenszak aan een paaltje

op wieltjes door de gangen

met glimmend marmoleum gaat

Langs openklappende deuren, ook als je er niet moet zijn

En uit  een bekertje met een rietje drinkt

Kan er best wat door je heen gaan

Hoe oud ben ik

Hoe jong zou ik willen zijn

Ruimen ze de vuile vaat wel op

En wie is dat

Hoort die hier

 

De spanning van de ontmoeting

rennend naar de wc
heb je hoofdpijn of hoort dat erbij
de knoopjes passen niet in de knoopsgaten
En als je klaar bent
zit de sluiting scheef
Ik moet boeren, mijn maag borrelt

Het ultieme moment

een warm gevoel
overspoelt je, het valt alles mee
De riem van je broek loopt door alle lusjes
Hij zit goed
Het kan niet fout meer gaan

Er bloeien rozen in het perk
Het bord is goed gevuld
met lekker eten

  

Een donderdagavond in april

Alleen de gedachte aan een trucfoto

Is al absurd en

Doet je beven in de volledige enscenering

Vlucht in omhoog gestegen drie eenheid

Hoe zwaar is de zwaarste last

Leg ons uit dat het trappen tegen platvloersheid is

Al die vermoorde mensen in de greppel

Die vette strijder  met een tatoo

die met een Uzi een familie bedreigt

Die man die uitgehongerd over de grond kruipt

Waar gaat hij naar toe?

Is dit het beloofde land?

Is er een uitweg als je gezellig

Aan de andere kant van de wereld

Een glas wijn drinkt?

En dan lig je daar, dakloos

Onderuit gegleden op de stationsvloer

En geen wezenlijk uitzicht op morgen

En iedereen, ja iedereen loopt voorbij

Delen wij dit gevoel en gaan wij erbij zitten?

Of blijven we met z’n allen ontkennen

verzanden in spiritueel gezwam

worden we opgezweept naar lagere driften

want ook die blijken niet onbeperkt houdbaar

Slachtoffers rondom hebben hun

Grote ogen opengesperd

En  lijken dwars door alles heen te zien

Wie heeft de wijsheid in pacht?

Dans, kom nader en
Stijg op in verzengende liefde

 

 

 

Gedicht voor Wil van den Berg,  4 september 2007

Op die dag per mail aan haar verzonden

Ontmoeting op een fietspad

Met de blik vooruit

dwingt de zwarte fiets

haar gebogen

tot rechtop zitten

Regelmatig doortrappen

langs de bomen

met ritselende bladeren

De rubberen banden

rollen over het asfalt

De ogen zoeken ineens

bedachtzaam het juiste huis

Welke hoogte zit ik

Als het is gevonden

verschijnt een glimlach

Even wuiven

en rustig fietst zij door

 

Haar antwoord, dezelfde dag:

Lieve Paul,
Wat PRACHTIG dank je wel
WIL

 

 

VINCENT

een gedicht dat nooit gezegd is

een gedicht dat nooit

geschreven had moeten worden

en toch schrijf ik deze

letters op papier

tekens diep van binnen

naar bovengekomen

bedoeld voor haar, ons, hem

eventjes,  maar in eeuwigheid

de man met de zwarte hoed

die met die krullen, weet je

zijn kijkende ogen, onderzoekend

met creatieve handen,

breedvoerige gesprekken

uit je tent lokkende,

uitdagende uitspraken

en meningen

in een leven van uitersten

een leven van vallen en opstaan

en verdergaan

voortdurend  onder constructie

als een man die draden trekt

door buizen, solderen, oprekken

en daarvan intens genieten

de teleurstellingen achter zich laten

zoekend naar het noorderlicht

trekkend langs bergen en dalen

geluk te vinden in en uit

het noorden

 

herfstkleuren gezien

vanaf de heuvel
in golvend landschap
maakt regen de paden nat
paddenstoelen
zoeken houvast aan stammen
groen, oranje en bruingeel
bewaar deze plaatjes
als  gedreven activiteit
voor een toekomst
in een volgend seizoen

 

 

zoek je mee

naar de man met

het juiste lot?

die ene met

alle goedgekeurde nummers

op een rijtje?

ze zijn geregistreerd

met de gegevens die

nodig zijn

voor de database

alleen dan doe je mee

met je unieke actiecode

je denkt zo

te kunnen winnen

maar what’s in it for you?

For real…

 

 

Als afval weer wordt gebruikt

Zal het mogelijk zijn

Dat de wereld beter wordt

De zeilen in de bomen

Een boot zonder water

Wind rukt aan de lijnen

Magneten geven het noorden aan

En wijzen je de weg

Deuren klappen open tot bloemen

Houtbaar in het gras

Een stapel gesponnen pannen

Staat daar en wacht op

Het boomstammenpaar

Met het hart tussen de bomen

Wordt het leven dragelijk

Een weefgetouw van sjaals

En dekens in herkenbare kleding

Een monster van uitlaten komt de kant

Op gekropen, oh cactus met ontelbare naalden

Daartussendoor liggen hoedjes

Hoedjes van papier, denk je

Als gezaaide korreltjes over het terrein

Er vergaat veel

En er ontstaat nieuw leven

 

 

Je denkt je loopt

naar Elst

Maar je bent

voortdurend onderweg

van Veenendaal

naar Rhenen

Na de trap hoopte

men  op koffie uit een fles

Gesprekken duiden de richting

Er zijn minder paddenstoelen

dit jaar

Eerst naar het uitzicht en

dan naar rechts

Let op de defensieweg

die is van asfalt

Via het paardenpad dat

door ieder wordt gebruikt

steken we hem schuin over

Een klaphek

Wandelaars met noorse stokken

Ja rechtdoor en dan naar rechts

Waar gaat u naar toe?

Via heideherstel

terug naar de auto

In Veenendaal

 

 

 

Een staartheng,

maar dan wel

geel  gepassiveerd

Nooit van gehoord

Maar zit je

zakelijk in het Welzijn

dan komen er leuke dingen

voorbij

Maar wat is het?

Het gaat gewoon

om een scharnier

Zo eentje die

verzinkt is

Kan je goed gebruiken

Zo’n staartheng…

 

Er moeten toch mensen zijn

die een grote zaal willen vullen

als je roept

That’s showbizz, baby

Aan de incrowd zal het niet liggen

Je kijkt naar mensen die

Iets ontkennen

In relationele sfeer

Ze klimmen omhoog, ze glijden naar beneden

Ze worden gestuurd, verhuurd

Het oplossend vermogen van water en zeep

De soap op het toneel

Snelle teksten, flitsende bewegingen

In traagheid

Willen ze ons iets toedichten

 

De hekken gaan open

Ze draaien niet, maar schuiven opzij

Het kaartje wordt door

de verkoper die nu een mobilofoon heeft

gecontroleerd op datum

Hij heeft het net aan je verkocht

Snijdende wind maakt dat

voor dat kleine stukje

een petje op je kale kop

zo heerlijk comfortabel zit

Een druk op de knop en

de luchtsluis gaat open

De overdekte warmte

pakt je in, de boot, het eiland

Rondje doen

de herbergen

zijn geduldig

De Zwaan, de Klok

Na een dag

met lichte fietsen

zijn kilometers

schelpenpaadjes overwonnen

Zo’n achtendertig

Wind tegen, min vijf graden

bijna geen vogel te zien,

Hoewel ,een viertal kraaien

Zag wat in redelijk

verse paardenvijgen

Het laatste stuk wind mee

 

 

Als je de menukaart

wilt lezen, ook als

je eten wilt

dan is het prettig als

je minstens een leesbril hebt

De echte lag echter op de wal

op het eiland niet te bereiken

Gelukkig vergeten ook anderen

wel eens een leesbril

Bij de bar stond daarom

een bak vol

monturen  met vettige glazen

Zoekt u maar uit

Een echt keuze menu

 

 

Er was eens een Chinees

Als het hart

Standvastig is

Blijft het lichaam koel

 

Overheid moet helpen om
de luiheid te bestrijden

Monopoly is alleen
lang niet zo leuk
als met z’n tweeën

Zonder ruzie? Zonder geld?

Pubers aan de drank

En het gesleutel aan de

school gaat gewoon door

 

Ik moest het zeggen

van jou

Maar  je hoorde mij niet

De aarde geeft ons alles

Geef de aarde door

Na een beroerte

ben je niet meer

wie je was

terwijl je nog wel dezelfde lijkt

In Venetië mag je

straks ook legaal

de as van overlevenden uitstrooien

 

Muziek recensent

op muzikale reis

Met de blije Yeti werd je

verrast door fijne begeleiding

Proef je de sfeer

ondanks het weinig opmerkelijk materiaal

lost men een verwachting in

warm en elegant

Een fel gekleurde versie

geeft ons een riante bonus van ritmes

Smaakvol als haring met chocolade

   

Het geheel  is

Zonder dikdoenerij

In aanvang ijl met een uitschieter tot rauw

Maakt een totaalbeeld van

Minder eclectische, meer bevredigende

stukken, in sluipende Groove

heerlijk en fraai doorleefd

 

Tere kleuren gaven
een sfeer
van stuifmeel
Broeierig liggend op
Glazen potten met
goudgele honing en glimmende deksels
Op ruw houten planken
met de geur van ceder
en cypres

Spanning
van opgekropt verleden
uiting
in het heden

 

Geschreven dreven

glijden weg

Autobanden gelijk

om het even

Grote pech

De wielen onder slijk

roepen om

de waarheid

Een vraag is nooit dom

Neem tijd

 

 

Met windkracht 6

waait het

in omwoelde tenten

blootgesteld aan de elementen

Schotels en lijnen verbinden

IJzeren pennen

Robuust en met kracht

ingeslagen als het weerlicht

Metalen piketpalen volgens plan

gerijpt tot harde daden

 

In letters en gebaren

geschapen op geschept papier

liggen de figuren

verstrengeld

in een eeuwige verstilling

en extase

 

Het ganzenpaar

kust elkaar de veren

Zij vlechten in alle openheid

gedrevenheid en tederheid

hun daad in overdaad

Vol liefdesvlijt

 

Juist het vermogen

elkaar in de ogen te kijken

te verrijken in een gebaar

als een streling

Doen stralende kleuren juichen

Een beklemmend

dronkenmangedrag

uit zich in wildemanspraat

In de vage bescherming van een tent

stelt een  schim de  vraag

Hoe verder

en waar ligt de grens

Achter de rits

naar liefde en openheid

 

 

Uitnodiging
 voor de lezers onder ons
“waar is mijn bril?”
een oktober van dit jaar
zien we elkaar                                                           
het lijkt een gedicht
het doet je denken aan die dag
waarop parken gevuld
met eenden waggelend
van een hoge brug afduiken
aan de verkeerde kant, de steile
boven de vaste wal
krijgen ze grind in hun knietjes
het duurt even dat
er na wat gepulk
een pleister op kan
we kijken bezorgd toe
beginnen te rennen
de plompebladeren in de vijver
dekken het water af
je krijgt natte voeten
en je sokken
die voor een paar maten geldig zijn
“tot en met”
moeten dan toch worden uitgetrokken

 

  

Het is een moment

van weten dat je er bent

Eerst aan het bed,

In alle stoffelijkheid

 Achteroverliggend, breekbaar

Daarna in gedachten

vol  emoties en

onbereikbaarheid

zoekend  naar woorden,

Een blik zou dan voldoende moeten zijn

Het is slechts een handreiking

van niet te troosten troost

Cor Bregman, voor Hans en Cissy

 

 

Astrid Jonkers In Corrosia

Black Butterflies

 

Op de deining van de zee
laat je je zien
een openbaring
De planken van de boot
zijn zacht geschuurd
op een enkele splinter na

De rug kromt zich
verschrikt om die ene speldenprik

Een verfrissende golf
omspoelt je
met zout water

Een kreet om hulp
uit het diepste van
het warme lijf
de armen omhoog
te laat
watertrappen
lukt niet meer
de onderstroom sleurt
het zand onder je weg
Donkere rust
omspoelt je
in jouw tijd

Heldere sterren
verschijnen op je netvlies
gebroken

 

De passie
voor de vrucht
was je bijna fataal geworden
met breinaalden
scherpte
wilde dat je nooit geboren was
een wurggreep
woorden op een beslagen ruit
je vond een uitweg
’s nachts, naakt
liggend op een Perzisch tapijt

 

 

 

Waar kijk je naar
zo dromend in de verte?
in gedachten ver vooruit
langs het fietspad
zie je die vrouw
op haar bakfiets
die met haar haaknaalden
tikt, bezig met de sokjes
voor een komend leven

Trilharen, snorrenbaard,
met schrikogen en beweeglijke oren
verscholen achter de wc-pot
buiten is alles eng

 

Vilsteren

De lakens waren
in een vermoeid gebaar
over haar gladde benen
getrokken
in vertrouwen
hoofden op kussens
in het ochtendlicht
vochtige boslucht
zweefde de kamer binnen
levenslust
opgetogen geluiden
onder een donzen dekbed

 

De zwarte cirkel
ontving het hout
vlammen lekten, maar
de pogingen om het
in perpetuum mobile
vast te leggen mislukten
de tondeldoos moest soulaas brengen

met drie proppen papier
aanmaakhoutjes en
wat karton
werd de klus geklaard

 

 

 

Gebroken gedachten
staarden vanuit een spiegel
met bruine weerplekjes
ogen in een gezicht met  sproeten
de onderbroken krachten
melkwit geblazen wijnkelken
gevuld met
rood gedruppelde herinneringen

 

Waar dwaal jij
op de heide, in de weide
buiten of binnen
samen met de gekke koeien
of vette, vette varkens

In overvolle stallen met gedreven mest
de magische borrels
produceren scherpe luchten
de neus samengeknepen
tegen ammoniak

vuur en vlam
in de cursus van het leven
nooit klaar en onderweg naar
veel beloften en betere tijden
harder rijden in fijnstof
comfortabel snel
over de schouder loert hij mee
hermandad of de fee?
win je tijd, snelheid?

 

De doos met de gleuf
dat zet je wel effe
aan het denken he
tering
zo is dat
al erg genoeg

 

 

De verhuizing van Rosalie

Dozen inpakken
sjouwen heen en weer
dozen dichtplakken
trappen op en neer
dozen uitpakken
uitzoeken keer op keer
ik verkondig u met schallende bazuin
ik woon voortaan
in een huisje met een tuin
in de Eikenrodelaan

 

Spanningsvelden
staal en torenhoog
akkers golven  goudgeel
onder een blauwe koepelboog
korenbloemen staan
een blauwe pracht
 met kolossaal vertoon
vormen zij
breuklijnen in het landschap

evident
eminentie
precedent
wat clementie?

 

Pals
het tjilpen van een mus
klinkt net als in Nederland
ook het geluid van de duif
diep koerend, klinkt tevreden
na het drinken van een slok
uit de waterbak, gefladder
heftig geplons als
van mensen in hun privé zwembad
lekker

 

 

Mariel  Bisschops
tentoonstelling in Corrosia

Je ziet ze wel of niet
aan fragiele draadjes
hangen daar bananen
gedroogde delen, de schillen
bruin, zwart en geel
wiegend in de wind,
de fluisterende tocht van het voorbijgaan
een ondersteuning van het kijken, zien
met een verwonderlijke muziek
vraagt om luisteren
geeft de golf in de ruimte
 een extra dimensie
naast het liggen op je rug
te kijken naar de bruine kronkeltjes
die ons bijna vragend
stilistisch, grafisch
droog, ritselend aanbungelen

 

 

Reinier

Ik zie je boven…
in een flits
zag ik het huis
van je  vader
ontreddering
de weg, zag ik

In een Griekse dans
werd stuk gegooid
bossen bloemen
stapels kaarten

Half gevouwen lakens
op het bed
de ogen kijken
ver weg en toch dichtbij

Frits likt zijn
witte haren
zout water stroomt
zoete pijn

Wat is afscheid?
Ik zie je boven…

5 maart 2012

 

Tentoonstelling Luella Schmit – Vorm en Kleur – Opening  6 oktober 2012

De weg naar vorm en kleur…

In den beginne was er klei en

Een wat aarzelende start in 2004

gevoed door onzekerheid

over haar product en

een flinke portie zelfkritiek:

niet mooi genoeg, kan  beter ,

Dit laat ik niemand zien…

een leerproces

Maar haar robuuste keramiek

Van grote potten ,vazen en schalen

leverde de stimulerende boodschap op

van Marja Thijssen

“Nu kan je wel eens wat anders proberen”

En ja, met je handen in de klei

moet het mooi worden …

Niet scheef, maar recht

Niet ruw, maar glad

Soms een strijd tussen

Planmatigheid, geduld

En afstand nemen

Een creatief proces

In  combinatie met

Hoge eisen stellen aan je eigen werk…

Aldus geschiede

en het werd mooi

glazuur en fijne kleuren

smaakvol spelen met de vorm

kijk en zie